"Als je ergens niet bent, ben je óf te vroeg, óf te laat."

Wijlen Johan Cruijff (r.i.p.)

maandag 28 oktober 2013

De Bever

Bever

In de herfstvakantie gaan we voor een korte vakantie in zuidelijke richting.
Lekker er eventjes tussenuit en uiteraard gaat de camera mee.
Ik hoop in deze omgeving de absolute nummer 1 van mijn zoogdierenlijstje te fotograferen.
De Das.
Al lange tijd ben ik op zoek naar dit schemerdier, maar buiten een paar sporen is 
het geluk nog niet met mij geweest.

Ook deze vakantie gaat het niet lukken om een das te fotograferen,
maar het zoogdier dat de tweede plaats deelt met de boommarter krijg ik wel te zien.
En hoe.....

Beverrat

Eerder had ik al eens gedacht dat ik een bever te pakken had, maar dat bleek
een beverrat te zijn.

Beverrat

In het water lijkt de beverrat heel erg op de bever, maar de staart verraadt hem.
De beverrat heeft een lange rattenstaart, terwijl de bever de bekende platte afgeronde staart heeft.

Bever

Vorig jaar miste ik een paar keer een bever in de Oostvaarderplassen tijdens
de laagwater periode. In die tijd zitten ze vaak bovenop hun dam en kun je ze overdag goed bekijken.

In een soort van natuurpark heb ik het geluk om de bevers dan toch eens van dichtbij te zien.

Fascinerende dieren zijn het en ook nog eens uitstekende zwemmers.

Als de aandacht ze teveel wordt, duiken ze heel sierlijk onder water.
Dan is het nog behoorlijk lastig om in te schatten waar ze ongeveer boven komen.


Ik hoop het klappen van de staart op het water nog mee te maken, maar helaas.

Voor ik vertrek heb ik nog even het geluk om twee bevers in 1 shot te vangen.
Prachtige dieren.

Kleine Zilverreiger

Ook kom ik tijdens de vakantie een aantal kleine zilverreigers tegen.
Het valt nog niet mee om deze schuwe vogels goed op de foto te krijgen, maar na een tijdje
afwachten, komt er dan toch eentje goed in positie.



Niet zo mooi als de grote zilverreiger, maar toch een erg fraaie vogel.

In een volgend blog aandacht voor een kleine wintergast.
De Sneeuwgors


Tot de volgende keer,
René



vrijdag 25 oktober 2013

De Waterral en de IJsvogel



Jonge IJsvogel (vrouw)

Het weer aan de kust begint om te slaan en omdat de vogels aan de kustlijn weggejaagd werden
door de kite-surfers, besluit ik richting het binnenland te gaan.
Omdat ik niet echt weet wat ik wil. wordt het plan om langs verschillende plekjes te rijden 
en dan maar zien of er iets valt te fotograferen.

Hoe raar kan zo'n middag dan lopen.

Ik ga even langs de plek waar ik eerder drie jonge waterrallen heb kunnen fotograferen.

Op de weg daarnaar toe hoor en zie ik opvallend veel roodborsten.


Aangekomen bij de eindbestemming valt het direct op dat het de laatste tijd
zo ontzettend veel geregend heeft. Het waterpeil is zomaar 30 centimeter
hoger dan een paar weken geleden.

Ik hoop dat de dodaarzen nu wel weer dichtbij komen en misschien 
een leuk kuifeendje of iets dergelijks.
Maar het blijft angstvallig stil rond mijn schuilplekje.
Een groepje baardmannen vliegt in de rondte en komt constant dichtbij
mijn schuilplekje. Zo dichtbij dat ik ze af en toe bijna kan vastpakken.
Dat is ook direct het nadeel, want ik krijg het maar niet voor elkaar om
er eentje op de foto te zetten.

Inmiddels zit ik ruim een uur naar het water te staren, zonder ook maar
een andere vogel dan de baardmannen te zien.
Ik pak mijn rugzak om de camera op te bergen, als ik opeens het geluid
van een ijsvogel hoor.


Als ik mijn camera weer geïnstalleerd heb, zie ik dat er een jonge ijsvogel op een tak
boven het water is gaan zitten. In tegenstelling tot een paar weken eerder,
is het water nu diep genoeg voor de ijsvogel om te vissen.


De blauwe flits is zo snel, dat het met dit licht onmogelijk is om een scherpe foto
van de ijsvogelduik te maken.

Het jonge ijsvogeltje blijkt een uitermate succesvolle jager, want iedere duik
levert een klein visje op.
Die wordt eerst even vakkundig doodgeknuppeld tegen de tak en

als de vis klaar is voor consumptie

wordt deze opgegooid en in die worp wordt het visje omgekeerd,
zodat de kop als eerste naar binnen kan.

Daarna begint het weer van voren af aan.

Visje vangen


Doodknuppelen

Helaas zijn de foto's waarbij je de waterdruppels echt alle kanten op ziet
vliegen teveel bewogen om hier te plaatsen.

Visje opgooien.

En hup, naar binnen.

Als de ijsvogel zich klaar maakt voor de volgende duik, zie ik iets in mijn ooghoek bewegen.

Eén van de jonge waterrallen komt voorzichtig uit de dekking.
Het verenkleed is bijna gelijk aan dat van een volwassen vogel en de vogel is
in de laatste weken weer ontzettend verandert.


Het probleem voor mij is nu, wat ik moet fotograferen.

Terwijl de waterral steeds dichterbij komt

en jaagt op mijn toegeworpen meelwormpjes,
zit de ijsvogel inmiddels ook op aai-afstand.

Nieuwsgierig wordt er gekeken naar de plek waar dat geklik vandaan komt.

Terwijl de waterral ook door de ijsvogel bekeken wordt.

Dit is het moment dat de baardmannen ook nog eens duidelijk in beeld komen.

Dan begint de ijsvogel ook nog eens vlak voor mijn neus te vissen.

Tsja, daar lig je dan......

Een jagende waterral, een vissende ijsvogel en een baardmannetje hangend in het riet......
en dat op een paar vierkante meter binnen handbereik.

Maak dan maar eens een keuze.

Omdat de baardman zo mooi in een rietstengel hangt, besluit ik om die te fotograferen. 
Net op het moment dat ik wil afdrukken, hoor ik een plons.
Het baardmannetje schrikt zich rot, zorgt voor een bewogen plaat en vliegt weg.
De waterral is zich helemaal rot geschrokken en rent gillend het riet in en 
de ijsvogel............

Tsja, de ijsvogel gaat verderop rustig op een rietstengel zitten met een visje in de snavel.

Deze vis wordt binnen een paar seconden naar binnen gewerkt,
waarna de ijsvogel vertrekt.
De rust keert terug rond mijn schuilplekje.
Na een kwartiertje vind ik het mooi geweest en pak mijn spullen in.

Gauw thuis de resultaten bekijken van een ochtendje aan de zee en een middagje
aan een klein meertje,

In het volgende blog aandacht voor een hele dikke streep op mijn most wanted list.
Tijdens de herfstvakantie zijn we de zuidelijke richting opgegaan en
daar heb ik het volgende dier uitgebreid kunnen fotograferen.

Het is niet het monster van Loch Ness....


Tot de volgende keer,
René


zondag 20 oktober 2013

De Zwarte Zeekoet en allerlei soorten steltlopertjes

Zwarte Zeekoet

Voorgaande jaren wilde ik nog wel eens achter zeldzame vogelsoorten aanjagen, maar sinds medio
2012 is mij dat steeds meer tegen gaan staan. De grote hoeveelheden mensen die op dit
soort vogels af komt is zo groot, dat het mij begint te irriteren.

Maar als je toch ergens bent, dan ga je uiteraard wel even kijken naar de zeldzaamheden.
Tegenstrijdig? Een beetje wel natuurlijk, maar ik bedoel er mee, dat ik niet meer
apart op stap ga voor 1 zeldzame vogel, zoals de hop in Katwijk.

Oktober is voor mij de tijd om naar het strand te gaan om vogels te fotograferen.
Omdat de voorspellingen voor vrijdag zeer goed zijn, neem ik een dagje vrij
om lekker te fotograferen. In de ochtend naar de kust en in de middag een andere locatie.

Laat er nu op mijn favoriete strandplek al een aantal dagen een zeer zeldzame zwarte zeekoet
in de rondte zwemmen en als ik dus op die plek ben, dan kijk ik natuurlijk wel even of ik hem kan spotten.

Zwarte Zeekoet

Als ik aankom is de zon net op en is het op het strand nog te donker om te fotograferen.
Ik maak een wandelingetje om even te kijken of er iets bijzonders te zien valt.
Al snel zie ik een wit/zwarte vogel onder water verdwijnen en ik besef mij
dat dit de grote attractie van dit moment moet zijn.

Toch een rare naam voor deze vogel. 
"Zwarte Zeekoet".
Zou dit wel mogen van de VN en van de zeurpiet?

Later op de dag zie ik vluchtig een gewone Zeekoet.
Zeekoet

Deze zou je toch eerder de naam Zwarte Zeekoet geven, toch?

Nou zijn er de laatste jaren wel vaker zwarte zeekoeten langs de kust waargenomen,
maar dat waren meestal olieslachtoffers, die binnen een paar dagen overleden.

Deze vogel is kerngezond. 
Hij zit uitstekend in zijn veren, is zeer actief en vreet zich helemaal gek.
En het mooie van alles is: Ik ben helemaal alleen.
Geen enkele fotograaf of vogelaar in de buurt.


Ik probeer zo laag mogelijk te komen en wacht rustig af wat er gaat komen.


De zwarte zeekoet blijkt een uitstekende jager te zijn, want de ene na de andere prooi
wordt onder het zeeoppervlak vandaan gehaald.
Hierboven een krab en even later een lekker visje.


Gaan de krabbetjes nog in 1 keer naar binnen, dit soort vissen kosten
een hoop extra moeite.  Maar dat is wel mijn geluk, want het duurt best eventjes
voordat de vis in de juiste positie is gemanoeuvreerd om door te slikken.

En ik zit op de eerste rij.



Na een minuutje rommelen gaat eindelijk het visje naar zijn eindbestemming en
besluit ik om te kijken of er nog meer te zien valt.

Oeverpieper

Heel veel oeverpiepers die voor een hoop frustratie kunnen zorgen.
Maar af en toe blijven ze net eventjes lang genoeg stilzitten.

Veel soorten meeuwen, maar ook heel veel verschillende soorten steltlopertjes.
Zoals:

Scholeksters


en allerlei soorten strandlopertjes, zoals:

De Paarse Strandloper

Ik zie er drie en het duurt eventjes voordat ze mijn kant uitkomen.

Gelukkig blijven ze wel een tijdje hangen en zoeken ze rustig naar voedsel.


Zie je de paarse strandlopers niet zo vaak, over de steenlopers struikel je bijna.
Zoveel dat je ze eigenlijk achteloos voorbij loopt.
Maar soms gaan ze op zo'n mooi plekje zitten, dat je er wel een foto van moet maken.

Steenloper

En als je er dan op let, blijken het toch weer erg fotogenieke vogels te zijn.

Allesbehalve gewoontjes.

En liggend op het strand krijg ik als toetje een viertal kanoeten voorgeschoteld.

Ik kijk in welke richting de kanoeten al foeragerend  heenlopen

en stel mij strategisch op.

Als je dan gewoon rustig blijft liggen, komen ze vanzelf jouw kant op.

Dan trekken ze zich ook helemaal niets van je aan en

gaan rustig hun gang.


Helaas zijn er ook altijd weer van die olifanten die overal naar toe rennen en
zodoende alles wegjagen. Dan nog nog verbaasd staan te kijken, dat de vogeltjes gevlogen zijn.
Tsja.....

De volgende keer laat ik het middagprogramma zien.
Heerlijke beelden van:

De Waterral

en voor de laatste keer dit jaar: Een vissende IJsvogel.

Tot de volgende keer,
René





http://blogging.nitecruzr.net/2013/03/the-lightbox-image-display-option.html