"Als je ergens niet bent, ben je óf te vroeg, óf te laat."

Wijlen Johan Cruijff (r.i.p.)

maandag 28 april 2014

Kluten en baltsende Visdiefjes

Kluten 
Vrouw (links) die klaarstaat voor de paring.

In Nederland zijn een aantal ideale gebieden om vogels te bekijken/fotograferen.
Zeeland met de Brouwersdam is er 1 van en een ander gebied schijnt Texel te zijn.
Nou zie ik wel eens foto's voorbij komen van vogels op Texel, maar echt overtuigd ben ik niet.
Zowel mijn vrouw als ikzelf zijn nog nooit op Texel geweest, maar mijn dochters wel.
Deze voorjaarsvakantie gaan we een hele week naar Texel en de weersvooruitzichten zien er goed uit.

Ik heb een drietal plekken uitgezocht waar ik graag een paar uurtjes fotograferend
door zou willen brengen en ook een paar doelsoorten zijn genoteerd.

Omdat ik in de loop der tijd al een hoop weg heb kunnen strepen van mijn wensenlijstje,
staat er nu een soort met stip op 1, die voornamelijk op Texel te vinden is.
Alleen vertrekt deze soort net rond deze tijd naar andere gebieden.
Ik heb het over de Strandleeuwerik.
Een echte droomsoort van mij en ik heb zelfs een dag in mijn agenda staan,
wanneer ik op zoek ga naar deze vogel.

Als tweede en derde staan de visdiefjes en de kluten op mijn boodschappenlijstje.
Over deze laatste twee gaat dit blogbericht.

Kleine Mantelmeeuwen

Het vogelfeest begint al op de boot richting Texel. 
Tientallen meeuwen azen op het brood dat gevoerd wordt door de reizigers.
Met een groothoeklens heb ik een aantal leuke platen kunnen maken,
maar zal deze beelden in een ander blogje laten zien, 
waarin de diverse soorten meeuwen aan bod komen.

De tijd vliegt in ieder geval en voordat we het weten zijn we aan de overkant.

De volgende dag maken we een rondje langs een aantal vakantielocaties, zoals het strand,
maar onderweg rijd ik wel eventjes via een tweetal  plekjes welke ik thuis al had uitgezocht.
En het ziet er erg hoopvol uit.

Jonge Grijze Zeehond

De zaterdag wordt doorgebracht met verkenningstripjes en op zondag komen vrienden
langs, waarmee we gezellig naar het strand en naar Ecomare gaan.
Zeehondjes zullen ook in een andere blogje voorbij komen.

De rest van de familie doet lekker rustig aan in de ochtenden als we vakantie hebben,
maar ik sta al rond half zeven bij de auto om te gaan fotograferen.
Op naar de kluten en de visdiefjes.

Kluut

Liggend aan de waterkant vermaak ik mij met kluten, kokmeeuwen en af en toe een visdiefje.

Helaas werkt het weer vandaag niet heel erg goed mee, want het is een beetje grauw.
Echt balen, want tot nu toe hebben we stralend weer gehad.


Er zijn 4 paartjes gevormd en er lopen een paar vrijgezellen rond.


De paartjes zijn druk bezig met het inrichten van de nestplaatsen.


Maar elk takje dat ze neerleggen, wordt even later weer weggekaapt door een kokmeeuw
of een andere kluut.


Er wordt dan ook behoorlijk veel geruzied op het kleine schelpeneilandje.


Maar behalve geruzie zie ik ook verliefde paartjes kluten, waarvan de vrouwtjes al
gereed zijn, maar de mannen nog liever bezig zijn met hun uiterlijk.
Het vrouwtje gaat voorover staan, soms met de kromming van de snavel precies op het water,
en wacht tot het mannetje er bovenop springt.

Regelmatig zit ik met de camera in de aanslag, maar het ziet er naar uit dat ik een
paar dagen te vroeg ben.
Ach ja, je kunt de natuur ook niet dwingen.


De kluut is een prachtige sierlijke vogel, maar wel eentje die lastig te fotograferen is.



Het wit en het zwart samen is erg lastig te belichten.
Eigenlijk moet je een zonnetje hebben met wat schapenwolkjes.


Maar ook op een grauwe ochtend breekt heel af en toe een klein zonnetje door.
Je ziet direct iets meer detail in het wit en er komt dan zo'n fijn glinstertje in het oogje.

Buiten de kluten hebben de kokmeeuwen ook hun eigen plekje op het kleine eilandje gevonden.

Kokmeeuw

Maar zoals ik al eerder vermelde, zullen de meeuwen in een ander blog te zien zijn.

De visdiefjes zijn inmiddels ook druk met paartjesvorming.


Ze vliegen druk in de rondte en af en toe landen ze op het eilandje.
Het draait allemaal om het aanbieden van een visje.
Ieder keer is het weer een vraagteken of het aangeboden visje geaccepteerd wordt.

Van alle pogingen die ik meemaak, wordt het visje (of de garnaal) geen 1x aangenomen.


De ene keer zit landt er een mannetje met een visje en landt er even later een vrouwtje naast.
Eerst nemen de visdiefjes elkaar heel goed op.
Pas als er een eerste klik is, wordt het visje tegen de snavel van het vrouwtje aangewreven.


Maar wat nou de doorslag geeft?
Wanneer beslist het vrouwtje dat ze het visje accepteert?

Ik heb geen idee.


Zo nu en dan landt het vrouwtje als eerste.
Druk schreeuwend en dansend, maakt ze kenbaar dat ze beschikbaar is.


Kontje omhoog!
Welke man kan dat weerstaan?


Het hele gedoe herhaalt zich een paar keer, maar ook voor de visdiefjes is het nog iets te vroeg.


Het blijft bij verkennen.
Ik ben gewoon een weekje te vroeg op Texel.

Inmiddels heb ik wel door dat Texel het vogelparadijs van Nederland is.
Zeeland kan hier echt niet aan tippen.
Zoveel verschillende soorten vogels op een heel klein gebiedje, maar in tegenstelling
tot Zeeland heel goed fotografeerbaar.
De vogels zitten gewoon dichterbij.

Ook een klein stukje met de auto en je zit in een heel ander gebied, met heel andere soorten.

Zoveel verschillende mooie soorten, dat ik nog wel een aantal blogjes aan Texel zal wijden.

Gele Kwikstaart

In een volgend blog aandacht voor Kwikstaarten en Strandleeuweriken
of misschien een klein uitstapje naar mijn eerste ijsvogelobservatie van dit jaar.

IJsvogel (vrouw)

Hoe dan ook,

Tot de volgende keer,
René



vrijdag 25 april 2014

Het sperwerpaar en jonge meerkoetjes

Sperwervrouw met prooi

Vorig jaar maakte ik bovenstaande foto van het sperwervrouwtje en dit jaar (2014) is hetzelfde paar
weer een nest aan het bouwen op dezelfde locatie.
Dus is dit jaar de missie om de sperwers parend op de foto te krijgen.

Maar het weer werkt niet mee!
Het is gewoon te mooi weer, waardoor er te snel bladeren aan de boom komen.

Om de paar dagen ging ik kijken bij de nestlocatie.

Sperwer poetsend (vrouw)

Af en toe komt er een schreeuw uit de bek van het vrouwtje.

Maar er is nergens een spoor te bekennen van het mannetje.
De tijd begint nu wel te dringen, want het is echt paartijd voor de sperwers.
Links en rechts zie ik al behoorlijk wat bladeren doorkomen en het is voor mij te
hopen dat er de komende dagen nou eens echt actie gaat komen.

Een dag of twee later onderneem ik weer een poging.
Ik hoef gelukkig geen grote afstand af te leggen om eventjes snel polshoogte te nemen.
Als ik aankom zie ik direct weer het vrouwtje zitten.

Sperwervrouw

Ik zie ook dat er inmiddels weer veel meer groen is doorgekomen.
Het balen begint, want het ziet er naar uit dat ik nog een jaartje zal moeten wachten.
Maar dan valt mijn oog op een andere vogel, die iets lager in dezelfde boom zit.

Sperwer (man)

Het mannetje is een stuk kleiner dan het vrouwtje en valt niet zo snel op.
Het vrouwtje is groter omdat zij de eieren uit moet broeden en omdat het mannetje
de kleine snelle mussen (het hoofdvoedsel van de sperwer) moet vangen in het struikgewas, 
is deze niet zo heel erg groot. Het toppunt van evolutie.


Omdat het mannetje zo heel dichtbij het vrouwtje zit, is de kans om
een paring mee te maken erg groot.
De plek is ook nog eens ideaal. Ik heb namelijk behoorlijk goed zicht op de takken in deze boom.
Het wachten begint........... 

Het mannetje poets zich en doet wat rek- en strekoefeningen.


De spanning neemt toe bij mij, maar ik ben helaas de enige op deze plek die opgewonden is.
Het mannetje kijkt zo nu en dan naar het vrouwtje, maar mevrouw geeft het mannetje 
geen enkele aandacht. Ze ziet hem niet eens zitten.
Het mannetje geeft het maar op en verdwijnt.

Sperwer (vrouw)

Een paar dagen later (als het weer wederom is opgeklaard) ga ik nogmaals langs de plek.
Als ik aankom, zie ik al dat het vandaag moet gaan gebeuren.
Er is zoveel groen te zien en dat zal de komende dagen alleen maar toenemen.
De laatste kans dus.
Maar alleen het vrouwtjes laat zich zien in de omgeving van het nest.
Ik realiseer mij, dat het dit jaar niet zal gaan lukken.
Dan moet dat volgend voorjaar maar gaan gebeuren.

Eigenlijk zou dit een blogje moeten worden over jonge meerkoetjes,
maar soms moet je één en ander bijstellen.
Afgelopen week zijn we 7 dagen naar Texel geweest en daar heb
ik zo onnoemelijk veel mooie momenten en soorten gefotografeerd,
dat ik gewoon sommige blogjes moet inkorten.

Een kleine samenvatting van een verkenningstochtje.

IJsvogel (man)

Ik ga op verkenningstocht met een echte vogelaar.
We zien nesten van diverse soorten roofvogels, twee bewoonde ijsvogelnesten en
nog een aantal zeer veel belovende gebiedjes met mooie soorten op fijne plekjes.

Rietgors

Vlaamse Gaai

Witoogeend

Maar de grootste verrassing van de ochtend is de ontdekking van een zeldzame witoogeend.
Deze witoogeend zwemt in een groepje kuifeenden, maar valt direct op door de donkerrode kop.
Helaas zwemt de vogel net iets te ver weg voor echt mooie foto's,
maar vanwege de zeldzaamheid verdient zij toch een plekje.
De witte stuit gaf de doorslag om deze eend als zeker te determineren als witoogeend.
Het mannetje heeft wel een witte ring om het oog.

Boomklever

Soms heb je het geluk dat alles samen komt in 1 foto.
Mooi licht, schilderachtige achtergrond, mooie voorgrond, kleurrijk vogeltje en een beetje actie.

Meerkoetennest

Tijdens het tochtje zie ik ook een meerkoetennest op een mooi plekje.
Een paar dagen later heb ik een uurtje de tijd en besluit
om eventjes vlug bij de meerkoeten te gaan kijken.

Waarschijnlijk zijn de jonge vogeltjes net uit het ei gekropen, want
 ze bivakkeren het grootste gedeelte van de tijd onder moeders veren.


Vier kleine meerkoetjes worden liefdevol verzorgd door de ouders.
Moeder blijft op het nest, terwijl vader af en aan zwemt met kleine stukjes voedsel.
Moeder pakt het eten over van de vader en voert het aan de kleintjes.


Degene met de grootste bek krijgt het meest te eten.
Net als bij de mensen is er altijd eentje die brutaler is dan de rest.


Dit kleintje heeft geen zin om af te wachten tot hij iets van mama krijgt en waagt de grote sprong.
HIj merkt diect dat dit een stuk makkelijker gaat, want al het voedsel dat vader ophaalt, verdwijnt
in het kleine bekkie van die brutale vogeltje.
Het leuke is dat de andere drie inzien, dat ze nu niets meer te eten krijgen en
ook zij wagen de sprong. Terwijl vader voedsel blijft aanbrengen, heeft moeder nu
eventjes wat tijd voor haarzelf en gaat heerlijk relaxen.

Futen

Ook zie ik op meerdere plekken kleine fuutjes rond zwemmen of
meeliften op de rug van de ouders.
Maar zoals ik al eerder heb aangegeven, moet ik sommige foto's achterwege laten.
Ik heb simpelweg teveel foto's die ik nog wil plaatsen, dus moet ik keuzes maken.

Wel wil ik nog even wat foto's laten zien van een zwartkop, welke ik tegenkwam toen
ik winterkoninkjes aan het fotograferen was.

Zwartkop (man)

Een behoorlijk lastig vogeltje om te fotograferen.


Je hoort hem overal bovenuit zingen, maar hij blijft lastig om te spotten.


Het grappige van het vrouwtje van de zwartkop is, is dat zij een bruine kop heeft.

Zoals ik eerder schreef, ben ik een hele week op Texel geweest.
De komende blogjes (een stuk of 4) zullen dan ook over dit prachtige eiland gaan.

Baltsende visdiefjes

De visdiefjes en de futen zullen het spits afbijten.

Tot de volgende keer,
René

woensdag 16 april 2014

De Dodaars en de Kuifeend

Dodaars

Eigenlijk zou dit een blogje worden over jonge meerkoetjes, maar die moeten maar even wachten.

Soms zijn er dingen die gewoon voorrang horen te krijgen.
Op een prachtige zondagmorgen ga ik op pad.
Ik heb echter geen idee wat ik ga doen.

Ga ik de polder in om kluten, lepelaars en misschien grutto's te fotograferen of
misschien kijken bij een paartje kleine plevieren of
wordt het mijn plekje bij het ijsvogelnest?
Tijdens een kort verkenningstochtje heb ik de ijsvogels al de nestingang in zien vliegen,
maar het is waarschijnlijk nog te vroeg om te gaan posten.

Dan bedenk ik mij dat de dodaarzen misschien aan het baltsen zijn.
Dat lijkt mij wel een leuke uitdaging, dus hup, ik ga richting mijn plekje aan het water.

Daar aangekomen hoor ik overal de roep van de dodaars.
Het allerleukst is, is dat mijn plekje midden in een dodaarsterritorium ligt.

Kuifeend

Als ik eenmaal geïnstalleerd ben, is het afwachten totdat de dodaarzen voor mijn lens komen.
Maar eerst mag ik mij vermaken met een groepje kuifeenden.
Het blijft grappig om de vogels te observeren als ze vol twijfel zijn over iets raars in hun gebied.
Ze weten dat er iets niet klopt, maar hebben echt geen idee wat het nou precies is.


Ze houden mijn plekje dan ook heel goed in de gaten en wachten af wat er gaat gebeuren.
Na een korte periode  beginnen ze zich toch op hun gemak te voelen en krijgen ze
door dat er geen enkel gevaar dreigt


Helaas blijken de lichtomstandigheden erg lastig te zijn.
De zon is eigenlijk te fel en ik ben dan ook blij als er zo nu en dan 
een wolkje voor de zon schuift.
Dan moet je wel de mazzel hebben dat er zich net een goed fotomomentje aandient.

De kuifeenden zwemmen langzaam maar zeker een andere kant op en 
ondertussen hoor en zie ik de dodaarzen vlak naast mij in het riet heen en weer bewegen.

Iedere keer is het toch weer heerlijk ontspannend om dit soort vogels van zo dichtbij te bekijken.

Dan zie ik dat er eentje beetje bij beetje mijn kant op komt zwemmen.

Dodaars

Tsja, dan krijg je dit soort portretplaatjes.
Dit is bijna het volledige beeld van deze dodaars.

Vooral in het zomerkleed is het een prachtig klein vogeltje.


Ik zit midden in het territorium van een paartje en de verschillen tussen de 
twee vogeltjes zijn moeilijk te zien. Ik heb werkelijk geen idee welke van de twee
het vrouwtje is en welke het mannetje.


Een tijd lang dobberen ze een beetje rond, vechten wat met de kuifeenden en verdedigen
hun territorium tegen andere dodaarzen. Dat laatste kan er behoorlijk fel aan toegaan.
Ik probeer het een aantal keren te fotograferen, maar het gaat gewoon te snel.


Gelukkig voor mij moeten dodaarzen ook eten en er wordt regelmatig gedoken.


Geen grote vissen voor deze kleine fuutjes, maar alleen maar minivisjes.


Ook de dodaarzen weten dat ik ergens moet zitten, want dat rare geklik horen ze niet iedere dag.
Op deze laatste twee foto's is goed te zien wat zonlicht voor verschillen veroorzaakt.


Maar behalve dodaarzen en kuifeenden zwemmen er ook een aantal grauwe ganzen rond.

Grauwe Gans


Ik tel een stuk of 8 grauwe ganzen en zo nu en dan vliegen ze elkaar in de haren.
De dodaarzen trekken zich niets aan van deze grote vogels.


De kuifeenden daarentegen worden argwanend gevolgd door de dodaarzen.


Zolang de kuifeenden op gepaste afstand van de waarschijnlijke nestelplaats blijven is er niets aan de hand.
Binnen een bepaalde afstand worden ze keihard aangevallen.


Kuifeenden zijn een beetje rare eenden.


De kop heeft een beetje de vorm van een peer en die felle gele ogen  steken ook erg af.
Helemaal als het zonnetje op de juiste manier op de kop schijnt.
De kopveren van de mannelijke kuifeend lijken zwart, maar in feite zijn
ze een beetje paarsachtig.


Een vreemde eend in de bijt dus, maar wel een erg waakzame.

Inmiddels zit ik al een paar uurtjes op mijn plekje, maar heb nog steeds niet
de platen kunnen maken, welke ik in mijn hoofd had.
De dodaarzen hebben wel duidelijk het voorjaar in de bol, maar er wordt niet gebaltst.

Misschien zijn die momenten al wel geweest?

Gelukkig wordt ik nog wel even verwend met een ander moment wat hoog op mijn lijstje stond.


Op nog geen 3 meter afstand duikt een dodaars op met een visje in de snavel.
Nou heb ik dat inmiddels wel vaker gezien, maar nog nooit zo mooi dichtbij.


De dodaars doodt de prooi door deze keihard heen en weer te schudden en een aantal
keren op het water te slaan.


Het visje wordt zodanig gemanoeuvreerd, dat de kop als eerste naar binnen gaat.


Soms heb je gewoon een beetje geluk nodig om dit soort foto's te kunnen maken ;-)
Een prachtig slot van 4 uurtjes aan de waterkant.

In een volgend blog dus aandacht voor de kleine meerkoetjes en nog 1 keertje de sperwers.
Dit keer ook met het mannetje.

Sperwer (man)

Tot de volgende keer,
René
http://blogging.nitecruzr.net/2013/03/the-lightbox-image-display-option.html